Volwassen- en kindzijn van het kind

Hoe reageert nu zo’n kind dat komt, zo’n wezentje, zo klein, zo kwetsbaar, zo onwetend. Volwassen en kind tegelij­kertijd. Het is bijna een paradox. En inderdaad een kind reageert vaak heel paradoxaal. Van het soms zeer wijze tot een dwars wezen dat het kind kan zijn.
Het kind is volwassen en kind tegelijkertijd.
Zoals we zagen reageert en functioneert het kind dat incarneert, ook niet onmiddellijk vanuit zijn kind zijn op aarde. In hem liggen natuurlijk allerlei herinne­ringstrillingen opgeslagen die hem doen herinneren aan voorgaande levens. Het gebeurt nogal eens dat kinderen heel sterk reageren vanuit die oude herinnerin­gen. Bijvoorbeeld bij oorlogsincarnaties. Dit zijn kinderen die zich van af het eerste kreetje al onveilig voelen. Daar­door kunnen er in hun wezen storingen ont­staan. Die diepe oude ervaring speelt dan door in alles wat ze doen

Als een kind naar de aarde komt, zal het dikwijls herkennin­gen hebben van pijnen die het in eerdere levens heeft ervaren. Sommige kinderen zijn hypergevoelig voor gezag. Soms is het net alsof ik, als ik door een klas liep, de wapens hoorde kletteren. Dan voel je gewoon het lawaai nog om hen heen van de onrust, de pijnen, de herinneringen, die als het ware nog om zo’n kind heen hangen. Waarom neemt een kind dat met zich mee? Dat heeft natuurlijk een doel. ‘n Kind moet als het ware nog eens extra naar de kenmerken van zijn levensopdracht toegebracht worden. Want die opdracht komt dan weer voort uit dit leven. En die moet als het ware min of meer bewust mee genomen worden dus ervaarbaar blijven, bovenaan in het onderbewustzijn blijven. Die oude informatie is de basis waar vanuit de nieuwe levensopdracht mede bepaald werd. En in het nieuwe leven, bij het nieuwe groeipro­ces, moeten die oude pijnen verzacht worden, of groei daarin gekregen worden of misschien zelfs opgelost, getransformeerd worden.

Dat zijn allerlei redenen waarom ‘n kind bijvoor­beeld als een oor­logsin­carna­tie – ik geef nu even een voorbeeld van incarnaties die op dit moment heel veel voor­komen – herinneringen heeft aan veel angsten en lijden. Dus we zullen moeten kijken naar het kind en luisteren. Soms is de indruk vanuit zo’n vorig leven zo sterk geweest dat het zich nu opnieuw sterk uitdrukt in ‘n kind. Dat kun je dan merken aan de karaktereigen­schappen, aan de motoriek zelfs, aan het gedrag, aan bijvoorbeeld het wegdromen. Dan merk je aan ‘n kind dat het bezig is met zaken die niet van nu zijn. Zo trekt het soms ook onbewust situaties aan die het nodig heeft vanuit zijn innerlijke verwachtingen. Onbewust activeert het de situaties die het nodig heeft. Want die situaties moeten hem als het ware bijstellen in zijn leven. We zijn zo gauw bang als het niet goed lijkt te gaan. Maar als je goed kijkt, zie je dikwijls verrassende processen plaatsvinden.

Kinderen hebben heel snel verbinding met het innerlijk gebied 
en hup: keren ze weer naar buiten. Dat gaat bij hen heel soepel. De barrière, die diepte is nog niet zo verhard dat ze daar heel bewust naar toe moeten gaan. Zo kunnen ze het ene moment onbevangen zijn, maar volgend moment ineens heel stil. Dan bevinden ze zich in hun vol­wassen bewust­zijn en dan beleven ze alles vanuit één totaliteit, met heel diep inzicht.

Soms lopen het kind- en volwassen-bewustzijn door elkaar heen. Ik merk bijvoorbeeld dat kinderen die bij mij kwamen in de praktijk, zich aanvan­kelijk natuurlijk gewoon als kind gedroegen. Maar soms hoefde je maar één ding te zeggen en ineens zijn ze volwas­sen en geven ze je zo’n wijs ant­woord!  En het volgende moment zeggen ze: Nou mam, zullen we straks een ijsje kopen …? Zo lopen die twee bewustzijns heel soepel door elkaar heen.

Wat is dan precies het kind-bewustzijn?
Het kin­d-bewustzijn verwijst eigenlijk naar de oorsprong van je handelen. In de mens zelf. Het wordt gevormd door innerlij­ke impulsen en die worden niet gehinderd door inzichten en opleg­gingen. Die inzichten en opleggin­gen zijn heel vaak niet natuurlijk geweest. Het kind-bewustzijn is oorspronkelijk. Het is het gedrag dat spontaan in mensen opwelt op een manier die niet beïnvloed is. Een mens, die handelt vanuit zijn kinderlijk bewustzijn, ís (als gij niet wordt als deze kinderen).In het volwassen-bewustzijn, en dat is natuurlijk niet slecht, is die oorspron­kelijkheid gekoppeld aan een dieper weten, aan een innerlijk weten. Dit is de basis om geïnte­greerd te hande­len. Je weet dat is volwas­sen-bewustzijn en van daaruit ga je handelen. De spontane impuls, die ook dan plaatsvindt, heeft een innerlijk weten als basis. Zoals het kind spontaan handelt vanuit een opwelling, zo weet de volwas­sene wat in hem opwelt vanuit de oerbron op een bewust ni­veau.

Wat je over­komt
Hoe werkt dat nu, als wij het hebben over “dat wat je over­komt” nu en waar­om. Regelmatig vragen we ons af waar komen we voor, waarom leven we, wat kom ik hier doen, waar dient het leven voor. Vooral als je iets naars overkomt, voel je je als het ware een speelbal van het lot. Je begrijpt niet wat je allemaal overkomt en hoe het te plaatsen. Je wilt als het ware grip krij­gen op wat je hier komt doen en waarvoor en weten waarom dit alles gebeurt. Je wilt het liefst je vrije wil gebruiken om je lot ermee te kunnen bepalen.

Wanneer je bewust leeft, in je persoonlijkheid hier en nu, dan kun je bewust uitzuiveren en bewust je eigen lot in handen nemen. Dat is eigenlijk waar we in de inwijdingsschool dan ook  mee bezig zijn. Bijna niemand zuivert bewust uit en neemt bewust zijn eigen lot in handen. Het is ook heel moeilijk. Je moet je oude mechanismen los gaan laten.

VOLWASSEN EN KINDZIJNMaar in ieder geval zijn we allemaal wel bezig met het doel waarom we hier komen. Een mens is bewust op verschillende niveaus. Laat dat je alsjeblieft tot troost zijn, want er zijn zoveel mensen die zeggen ik ben weer terug gevallen. Dat is niet zo. Je hebt allerlei aspecten in je zelf. En rond het ene aspect heb je meer bewust­zijn dan rond het andere.